ارزیابی تأثیرات اجتماعی و فرهنگی مددسراهای شهر تهران (مطالعه موردی: مددسرای منطقه 5 تهران)
محورهای موضوعی :
سمیه مومنی
1
(دانشجوی دکتری علوم اجتماعی، دانشگاه تهران)
هادی درویشی
2
(دانشجوی دکتری علوم اجتماعی، دانشگاه مازندران)
کلید واژه: مددسرا, منطقه5 شهرداری تهران, بی‌خانمانی, دره فرحزاد, تحلیل ذی-نفعان و حلقه حمایتی,
چکیده مقاله :
هدف پژوهش حاضر، ارزیابی اجتماعی و فرهنگی مددسرای محله نفت منطقه 5 شهرداری تهران و ارائه راهکارهای اصلاحی و جبرانی برای اجرای هرچه بهتر این پروژه است. برای نیل به هدف ذکرشده از روش توصیفی- تحلیلی با رویکرد تحلیل ذی نفعان استفاده شده است. از یکسو با در نظر گرفتن دامنۀ جغرافیایی تأثیر محیط پیرامون مددسرا بر کارکرد آن، می-توان از تأثیر منفی همجواری دره فرحزاد به عنوان کانون اصلی آسیب‌های اجتماعی محله نفت با ایجاد فضاهای بی‌دفاع شهری، حضور افراد بی‌خانمان و تشدید زباله‌گردی بر کارکرد و وجهه مددسرا سخن گفت و از سویی دیگر در بُعد دامنه اجتماعی ميتوان مدعي شد اگر یکی از اهداف اصلی احداث مددسراها را پیشگیری از مرگ ومیر افراد معتاد و بی‌خانمان در معابر عمومی و حفظ مبلمان شهری و زدودن اين افراد از چهرۀ شهر و نه بازپروري در نظر گیریم، یافته‌ها و داده‌های تحقیق حاکی از موفقیت مددسرای منطقه 5 در ایجاد فضای خوابگاهی و رفاهی مناسب مددجویان است. اما در نهایت دو آسیب اصلی در عملکرد مددسراها قابل شناسایی است: 1- تبدیل شدن مددسرا به محل دائمی اقامت مددجویان و رسوبی-شدن آنها 2- ناتمام ماندن چرخه توانمندسازی مراجعان و در نتیجه از دست رفتن ماهیت بازپرورانه مجموعه.
The purpose of the study is to assess social and cultural impacts of Homeless Housing Assistance Center of Tehran Naft District 5th District Municipality And providing Corrective and compensatory solutions to make this project work better. The descriptive-analytical method has been used with stakeholder analysis approach to achieve this goal. On the one hand, it can be said the negative impact of Farahzad Valley’s neighborhoods on the function and the image of the businessman by regarding the geographical scope of the impact of the surrounding environment of Homeless Housing Assistance Center On its function as The main focus of the social damage is the Naft area By creating urban defenseless spaces, The presence of homeless people And trash exacerbation On the function and the image of Homeless Housing Assistance Center And on the other hand, in the social domain, one can claim that If one of the main goals of the construction of Homeless Housing Assistance Center is to prevent the deaths of addicted and homeless people in public roads and to preserve urban furniture and to eliminate these people from the city’s face rather than rehabilitation, The findings and data of the research indicate the success of the 5th District Municipality in creating a comfortable dormitory space for clients. But, in the end, two main damage to the function of the Homeless Housing Assistance Center can be identified: 1. becoming Homeless Housing Assistance Center to Permanent residence of clients and their precipitate and 2. Discontinuing the Empowerment Cycle of Clients and as a result the loss of Retrospective nature of the collection.
فصلنامه علمي- تخصصی «ارزیابی تأثیرات اجتماعی»
ارزیابی تأثیرات اجتماعی و فرهنگی مددسراهای شهر تهران
(مطالعه موردی: مددسرای منطقه 5 تهران)
سمیه مومنی 1
هادی درویشی 2
هدف پژوهش حاضر، ارزیابی اجتماعی و فرهنگی مددسرای محله نفت منطقه 5 شهرداری تهران و ارائه راهکارهای اصلاحی و جبرانی برای اجرای هرچه بهتر این پروژه است. برای نیل به هدف ذکرشده از روش توصیفی- تحلیلی با رویکرد تحلیل ذینفعان استفاده شده است. از یکسو با در نظر گرفتن دامنۀ جغرافیایی تأثیر محیط پیرامون مددسرا بر کارکرد آن، میتوان از تأثیر منفی همجواری دره فرحزاد به عنوان کانون اصلی آسیب‌های اجتماعی محله نفت با ایجاد فضاهای بی‌دفاع شهری، حضور افراد بی‌خانمان و تشدید زباله‌گردی بر کارکرد و وجهه مددسرا سخن گفت و از سویی دیگر در بُعد دامنه اجتماعی ميتوان مدعي شد اگر یکی از اهداف اصلی احداث مددسراها را پیشگیری از مرگومیر افراد معتاد و بی‌خانمان در معابر عمومی و حفظ مبلمان شهری و زدودن اين افراد از چهرۀ شهر و نه بازپروري در نظر گیریم، یافته‌ها و داده‌های تحقیق حاکی از موفقیت مددسرای منطقه 5 در ایجاد فضای خوابگاهی و رفاهی مناسب مددجویان است. اما در نهایت دو آسیب اصلی در عملکرد مددسراها قابل شناسایی است: 1- تبدیل شدن مددسرا به محل دائمی اقامت مددجویان و رسوبیشدن آنها 2- ناتمام ماندن چرخه توانمندسازی مراجعان و در نتیجه از دست رفتن ماهیت بازپرورانه مجموعه.
واژه‌هاي کلیدی: مددسرا، منطقه5 شهرداری تهران، بی‌خانمانی، دره فرحزاد، تحلیل ذینفعان و حلقه حمایتی.
مقدمه
راهاندازي گرمخانهها(1) در بسياري از كلان‌شهرهاي جهان، يكي از راهكارهاي رسيدگي به وضعيت افراد بيخانمان شهري است؛ افرادي كه به دلايل گوناگون اجتماعي و اقتصادي، محروم از حق برخورداري از سرپناه و مسكني ايمن و پايدار هستند. بدين جهت، براي كاهش آسيب‌هاي مترتب بر اين گروه اجتماعي، احداث و فعال نگاه داشتن گرمخانهها به اقدامي رايج (و البته كوتاهمدت) بدل شده است.
در کلانشهر تهران، راهاندازی و توسعه گرمخانهها از سال 1382 مورد توجه قرار گرفت؛ زماني كه به دليل وجود سرماي شديد و بي‌توجهي نسبت به عواقب آن، هجده نفر در سطح شهر تهران جان سپردند و اين موضوع در رسانه‌ها سر و صداي زيادي به پا كرد (امامي ميبدي، 1392: 73-76). پس از آن با دستور معاون سياسي وزارت كشور، مسئوليت رسيدگي به مسئله اسكان موقت بي‌خانمان‌ها بر عهده شهرداري تهران و نظارت بر آن بر عهده فرمانداري قرار گرفت. اولين مركز تأسيسشده، مركز غربالگري اوليه در اسلامشهر بود. پس از آن، دو گرمخانه ديگر افتتاح شد. این گرمخانهها، چادرهايي از جنس ضد آب بودند که در پارک‌های المهدی واقع در منطقه 9 و هرندی واقع در منطقه 12 قرار داشتند که با توجه به مخاطرات احتمالی و مشکلاتی که به وجود آمد، به تدريج چند گرمخانه ديگر نيز در سوله‌هاي ورزشي كه تغيير كاربري داده بودند، راهاندازي شد که از آن جمله میتوان به دو مددسرای خاوران واقع در منطقه 15 و مددسرای بهمن در منطقه 16 در سال 1385 اشاره نمود. در حال حاضر ظرفیت مددسرای خاوران، 700 نفر و ظرفیت مددسرای بهمن،180 نفر است.
در سال 1390 با توجه به نیاز شهر تهران و به منظور تمرکززدایی از مددسراهای خاوران و بهمن، راهاندازی مددسراهای منطقهای در سطح مناطق بیستودوگانه شهر تهران در دستورکار سازمان رفاه، خدمات و مشارکتهای اجتماعی قرار گرفت. بدین ترتیب در سال 1391، این تعداد به 6 مددسرا، در سال 1392 به 11 مددسرا، در سال 1393 به 18 مددسرا و در سال 1394 به 21 مددسرا رسید (سایت شهرداری تهران، آبان 1395).
همانطور که بیان شد، مرکز خدمات اجتماعی شهرداری تهران از اواسط دهه 80، جمع‌آوری و مدیریت بی‌خانمان‌ها در سطح شهر تهران را انجام میدهد. افراد جمع‌آوری شده به مکان‌هایی با عنوان گرمخانه یا مددسرا منتقل می‌شوند. در این مکان‌ها، خدمات گوناگونی به افراد بی‌خانمان ارائه می‌گردد. گرمخانه محله شهرک نفت منطقه 5 (واقع در خیابان نفت، خیابان هفدهم، خیابان قدس، پلاک 9)، یکی از مراکز یادشده است که از دی ماه سال 1393 آغاز به کار نموده است. این مرکز در سه طبقه با ظرفیت 120 تخت از ساعت 7 تا 18 به افراد بی‌خانمان خدمات ارائه میدهد. همچنین طی مصاحبه با مسئول مددسرا به این نکته اشاره شد که این مددسرا از معدود مراکز واجد ارائه خدمات دو مرکز کاهش آسیب‌ها3 و متادون درمانی4 در میان مددسراهای شهر تهران است. علاوه بر موارد یادشده ميتوان موارد زير را به عنوان خدمات اين مجتمع برشمرد:
- ارائه خدمات اقامت كوتاهمدت شبانه
- ارائه خدمات اوليه بهداشتي (استحمام، وسايل نظافت و شستوشو و البسه تميز)
- تأمين غذاي رايگان (شام گرم، چاي، صبحانه ساده)
- ارائه خدمات كاهش آسيب (با تمركز بر انتقال بيماري‌هاي عفوني و واگير)
- ارائه خدمات درماني به افراد وابسته به سوء مصرف مواد
- ارائه خدمات مددكاري، مشاوره‌اي و روانشناختي
- ارائه خدمات پزشكي اوليه (سازمان رفاه، خدمات و مشارکتهای اجتماعی، 1394)
با توجه به اينكه دستورالعملي براي نحوۀ راهاندازي و ادارۀ مددسرای محله نفت تهيه نشده است، ميتوان طبق اطلاعات مندرج در دستورالعمل اجرایی مددسراهای منطقهای، اهداف کلی زیر را ذکر کرد:
- پيشگيري از آسيب‌هاي جسمي، رواني و اجتماعي
- كمك به افراد بيخانمان و سازماندهي آنها
- برطرف كردن تشويش خاطر شهروندان
- ارائه خدمات به افرادي كه روزها توانايي اداره امور خود را دارند و شب‌ها نيازمند سرپناه هستند.
- توسعه زيرساخت‌هاي اجتماعي در حوزه آسيب‌ديدگان اجتماعي در شهر تهران
- افزايش اميد به زندگي در افراد آسيبديده
- افزايش سطح بهداشت افراد آسيبديده
- افزايش امنيت اجتماعي در شب (سازمان رفاه، خدمات و مشارکتهای اجتماعی، 1394).
درباره گروه هدف، به طور مشخص افراد بيخانمان در سطح منطقه 5 تهران، به عنوان گروه هدف اصلي اين پروژه شناخته ميشود، اما به دليل آنكه افراد بيخانمان، وابستگي مكاني ثابتي ندارند، ميتوان دايره شمول را به منطقه غرب تهران وسعت داد. همچنين از آنجايي كه نحوۀ پذيرش افراد بيخانمان به صورت خودمعرف بوده يا توسط گشتهاي جمعآوري انجام ميشود، بنابراين موقعيت افراد بيخانمان ميتواند بسيار متكثر باشد. اما درباره سن و جنسيت افراد بيخانمان و همچنين تابعيت آنها، محدوديتهايي وجود دارد. تنها افراد بالاي هجده سال پذيرش ميشوند و اين مجتمع صرفاً قرار است به مردان بيخانمان خدمات ارائه دهد. درباره تابعيت افراد بيخانمان نيز طبق دستورالعمل‌ها، صرفاً افراد بيخانمان تابع ايران ميتوانند از خدمات مجتمع استفاده كنند يا حداكثر اتباع خارجي مجاز. اما از آنجايي كه احراز هويت و وضعيت تابعيت براي افراد بيخانمان كه الزاماً اوراق هويتي ندارند، دشوار است، عملاً اين شرط منتفي است.
آنچه ضرورت و اهمیت این پژوهش را برجسته می‌نماید این مهم است که اتاف به تجربهها و واکنشهای ذینفعان از تغییرات کوتاهمدت و بلندمدتی که در زندگیشان ایجاد میشود، بسیار حساس است. قضاوتهای مردم درباره اقدامات توسعهای نیز برای اتاف اهمیت زیادی دارد. تجربه اقدامات توسعهای نشان میدهد که گروه‌های مختلف، منافع متفاوتی در اینگونه اقدامات دارند و به همین لحاظ داوری آنها نیز متفاوت است (فاضلی، 1389: 65). از اینرو هر کدام از این گروهها، به‌تنهایی می‌توانند در اجرای پروژه اختلال ایجاد کنند و مانع پیشرفت پروژه و اتمام نابهنگام آن شوند. همچنین شناسایی آثار مثبت پروژه برای تقویت آن و شناسایی آثار منفی احتمالی برای کاهش و کنترل آن ضروری است. برنچ5 و راس6 معتقدند که در صورتی که اقدام توسعهای روی سه مقولۀ منابع اجتماع، سازمان اجتماعی متأثر از اقدام و شاخص‌های کیفیت زندگی