کد مقاله : sia-48281 بازدید : 2872 صفحه: 115 - 140

نوع مقاله: مرور کتاب

خلاصۀ کتاب: «راهنمایی بر ادبیات ارزیابی و پایش تأثیرات اجتماعی»

محورهای موضوعی :

1 - کارشناس فرهنگی سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری همدان

تاریخ دریافت : 1403/07/25 تاریخ پذیرش : 1403/07/25 تاریخ انتشار : 1403/07/25

کلید واژه: ارزیابی تأثیرات اجتماعی, فن تحلیل, تصمیم‌گیری و مطالعات میان‌رشته‌ای,

چکیده مقاله :

کتاب «راهنمایی بر ادبیات ارزیابی و پایش تأثیرات اجتماعی» را مایکل جی.کارلی (پژوهشگر و مشاور برنامه‌ریزی در حوزۀ تحلیل سیاست‌گذاری و ارزیابی تأثیرات اجتماعی) و ادواردو اس.باستلو (مدیر دفتر طرح و برنامه یونیسف در برزیل) نوشته¬اند و آن را انتشارات هم¬شهری با برگردانی از امیر خرّمی عرضه کرده است. این کتاب در راستای سیاست‌های کلی دفتر مطالعات اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران و با هدف فراهم‌آوری منابع و متون مهم در حوزۀ مطالعات شهری و پژوهش‌های اجتماعی برای پژوهشگران و دانشجویان در دسترس قرار گرفته ‌است. کتاب حاضر مروری منظم و انتقادی بر بیش از 600 عنوان اثر منتشرشده درباره ارزیابی تأثیرات اجتماعی (اتا) و حوزه‌های مربوط به آن است. مطالب این کتاب طوری طراحی و سازمان‌دهی شده است تا برای دانشجویان، مدرسان دانشگاه، سازمان‌دهندگان دوره‌های کوتاه‌مدت و شاید از همه مهم‌تر برای کارمندان دولت، مشاوران و دیگر دست‌اندرکاران و عاملان حوزۀ ارزیابی تأثیرات اجتماعی، استفادۀ عملیِ مستقیم داشته باشد. این اثر مبتنی بر این فرض است که اتا بیش از آنکه صرفاً نوعی فن تحلیل باشد، پاسخی منطقی و به‌موقع به نیاز مداوم و روزافزون به اطلاعات کامل، باز و مشارکت در فرآیند تصمیم‌گیری است. نویسندگان این اثر معتقدند که اتا به عنوان پاسخی به مسئله تصمیم‌گیری، خود مشتق از گسترۀ گوناگونی از رشته‌هاست و به همین دلیل کوشیده‌اند بیش و پیش از همه از منظری بین‌رشته‌ای به امور، مسائل و روش‌های مربوط به اتا بنگرند. در سراسر کتاب تأکید بر آن است که پیشرفت ارزیابی تأثیرات اجتماعی به عنوان یک حوزۀ مربوط به مسائل سیاسی و روش‌شناختی، در گرو ظرفیت این حوزه در تلفیق و استفادۀ عملی از منابع مربوط به گسترۀ وسیعی از رشته‌هاست.

چکیده انگلیسی:

The book "A Guide to the Literature of Social Impact Assessment and Monitoring" was written by Michael J. Carli (researcher and planning consultant in the field of policy analysis and social impact assessment) and Eduardo S. Bastello (Director of UNICEF's Plan and Program Office in Brazil). . has been published by Hamshahri Publications with translation by Amir Khorrami. This book has been made available to researchers and students in line with the general policies of the Social and Cultural Studies Office of Tehran Municipality and with the aim of providing important resources and texts in the field of urban studies and social research. This book is a systematic and critical review of more than 600 published works on social impact assessment (SIA) and related fields. The content of this book has been designed and organized in such a way that it has direct practical use for students, university lecturers, organizers of short-term courses, and perhaps most importantly for government employees, consultants and other practitioners and agents in the field of social impact assessment. .This work is based on the premise that ETA is more than just a kind of analytical technique, it is a logical and timely response to the constant and ever-increasing need for complete, open information and participation in the decision-making process. The authors of this work believe that Eta, as an answer to the decision-making problem, is derived from a wide range of disciplines And for this reason, they have tried to look at the affairs, issues and methods related to ETA from an interdisciplinary point of view. Throughout the book, it is emphasized that the progress of social impact assessment as a field related to political and methodological issues depends on the capacity of this field to combine and use practically the resources of a wide range of disciplines.

منابع و مأخذ:

.

متن کامل:

خلاصه کتاب

$C:\Users\S.I.A\Desktop\09072023096.jpg$

خلاصۀ کتاب

«راهنمایی بر ادبیات ارزیابی و پایش تأثیرات اجتماعی»

تهیه و تنظیم: پوریا هادیان

کارشناس فرهنگی سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری همدان

pourya.hadiyan@gmail.com

چکیده

کتاب حاضر مروری منظم و انتقادی بر بیش از 600 عنوان اثر منتشرشده درباره ارزیابی تأثیرات اجتماعی (اتا) و حوزه‌های مربوط به آن است. مطالب این کتاب طوری طراحی و سازمان‌دهی شده است تا برای دانشجویان، مدرسان دانشگاه، سازمان‌دهندگان دوره‌های کوتاه‌مدت و شاید از همه مهم‌تر برای کارمندان دولت، مشاوران و دیگر دست‌اندرکاران و عاملان حوزۀ ارزیابی تأثیرات اجتماعی، استفادۀ عملیِ مستقیم داشته باشد. این اثر مبتنی بر این فرض است که اتا بیش از آنکه صرفاً نوعی فن تحلیل باشد، پاسخی منطقی و به‌موقع به نیاز مداوم و روزافزون به اطلاعات کامل، باز و مشارکت در فرآیند تصمیم‌گیری است. نویسندگان این اثر معتقدند که اتا به عنوان پاسخی به مسئله تصمیم‌گیری، خود مشتق از گسترۀ گوناگونی از رشته‌هاست و به همین دلیل کوشیده‌اند بیش و پیش از همه از منظری بین‌رشته‌ای به امور، مسائل و روش‌های مربوط به اتا بنگرند. در سراسر کتاب تأکید بر آن است که پیشرفت ارزیابی تأثیرات اجتماعی به عنوان یک حوزۀ مربوط به مسائل سیاسی و روش‌شناختی، در گرو ظرفیت این حوزه در تلفیق و استفادۀ عملی از منابع مربوط به گسترۀ وسیعی از رشته‌هاست.

واژههای کلیدی: ارزیابی تأثیرات اجتماعی، فن تحلیل، تصمیم‌گیری و مطالعات میان‌رشته‌ای.

ارزیابی تأثیرات اجتماعی

طی دهه گذشته و به‌ویژه چند سال اخیر، علاقه‌ای روزافزون به تلاش برای سنجش اثرات اجتماعی- محیطزیستی منابع جدید و پیشرفت‌های صنعتی شکل گرفته است. این علاقه از دل واکنشی زاده شده که علیه نوعی اتکای بیش از حد بر معیار اقتصادی به عنوان ابزار سنجش مفهوم مبهم اما واقعی «کیفیت زندگی» صورت گرفت. پایدارترین و مرئی‌ترین نتایج این واکنش به آنچه برچسب «بی‌فرهنگی اقتصادی» خورده است، عبارتند از: جنبش محیطزیستی و جنبش شاخص‌های اجتماعی. هر دو اینها بر این پیش‌فرض استوارند که چشم‌اندازی بیش از حد اقتصادی نسبت به تغییر، توسعه و رشد اقتصادی فن‌آورانه، عوامل مهم اجتماعی و محیطزیستی و تأثیرات ناخواستۀ کنش‌های انسانی را نادیده می‌گیرد. علاقه به ارزیابی عوامل اجتماعی- محیطزیستی مرتبط با پروژه‌های معین در قالب واکنشی علیه نقایص فنون سنتی ارزیابی به وجود آمد. به نظر می‌رسید که این فنون سنتی در قضاوت دربارۀ شایستگی پروژه‌ها بیش از حد بر معیارهای اقتصادی تأکید می‌کردند. یکی از نتایج رفتن به سمت جنبش محیطزیستی، قانون‌گذاری به نفع نوعی فرآیند ارزیابی تأثیرات زیست محیطی (اتز) بود که آگاهی سیاسی از مسائل محیط‌زیستی مورد اختلاف را تأمین کرد. همچنین اسلوب‌ها و قوانینی که به نفع اتز به تصویب رسید، عموماً ایجاب می‌کردند که پیش از تأیید تصمیم‌هایی که مربوط به پروژه هستند، تأثیرات بدیل و محیطزیستی پروژه در نظر گرفته شوند.

فشار از سوی جنبش محیطزیستی به تصویب قانون سیاست‌گذاری محیط‌زیستی ملّی در کنگره ایالات متحده در سال 1969 منجر شد. انگیزه اصلی این مصوبه، شفاف‌سازی و بنابراین کمک به کاهش تخریب محیطزیست فیزیکی به کمک توسعۀ جدید بود. پیش‌بینی شده بود که الزامات قانونی مندرج در نیپا¹ از راه یک فرآیند پژوهشی (اتز) برآورده شود که به نوبه خود به ارائه گزارش‌هایی منجر می‌شد که اظهارنامه‌های تأثیرات محیطزیستی (اتز) نامیده می‌شد. در تلاش برای فراهم آوردن چشم‌اندازی جامع، تأکید بر جنبه‌های زیست- فیزیکی توسعه به تأکید بر جنبه‌های اجتماعی- اقتصادی نیز گسترش یافت. با این حال اظهارنامه‌های تأثیرات محیط‌زیستی منتج از این تلاش‌ها، در عین اینکه بیش از پیش از حیث تحلیل زیست‌- فیزیکی پخته‌تر می‌شدند، در استفاده از دانش اجتماعی در فرآیند اتز ناکام ماندند. این امر به نوبه خود موجب شکل‌گیری ارزیابی تأثیرات اجتماعی (اتا) شد که در آن تمرکز بیشتر بر جنبه‌های جمعیت‌شناختی، اجتماعی و اقتصادی است تا جنبه‌های زیست- فیزیکی، تا به این ترتیب به جنبه‌های یادشده توجهی درخور شده باشد.

طبق تعریف، اتا کاری را قرار است انجام دهد که دیگر فنون انجام نمی‌دهند. ارزیابی تأثیرات اجتماعی، نوعی فن مختلط است که باید همۀ آن تأثیرات مهم اما اغلب نامحسوسی را که در انواع دیگر تحلیل مغفول مانده‌اند، به فرآیند تصمیم‌گیری بکشاند. هرچند هم اتا و هم اتز، هر دو میراثی مشترک و برخی وظایف یکسان دارند، بیش از پیش به عنوان فعالیت‌هایی کاملاً متفاوت تلقی می‌شوند. این تفاوت تلقی، بازتاب موضوع مطالعۀ متفاوت آنها -که یکی به موضوعات زیست‌فیزیکی می‌پردازد و دیگری بر موضوعات اجتماعی- اقتصادی متمرکز می‌شود- است.

ارزیابی تأثیرات اجتماعی: کدام تأثیرات؟

اتا می‌کوشد روند مطالعۀ تأثیرات طبیعی یا زیست- فیزیکی و محیط‌زیستی را با اطلاعات تأثیرات اجتماعی و اجتماعی- اقتصادی که ممکن است مربوط به یک پروژه، سیاست یا برنامۀ جدید باشد، تکمیل کند. این تأثیرات یا تغییرات در شرایط زندگی مشتملند بر: تغییرات عوامل روان‌شناختی و فیزیولوژیکی، فرآیندهای اجتماعات محلی و تغییرات در تولید، توزیع و مصرف کالا و خدمات.

ارزیابی تأثیرات محیط‌زیستی و ارزیابی تأثیرات اجتماعی، فرآیندی مشابه دارند و معمولاً مراحل زیر را شامل می‌شوند:

1. ایجاد یک پایگاه داده‌ که موقعیت موجود را توصیف می‌کند.

2. ایجاد ابزار توصیف تغییرات مربوط به پروژه

3. پیش‌بینی تغییرات در موقعیت پایه با و بدون پروژۀ موردنظر که خود شامل جنبههای کمّی و کیفی است.

بخش اعظم فرآیند ارزیابی تأثیرات اجتماعی مشتمل است بر پایگاه عینی داده‌ها و پیش‌بینی‌های مربوط به تأثیرات اجتماعی- اقتصادی و جمعیت‌شناختی و احتمالاً داده‌های ذهنی که از راه مصاحبه با مردم، کارشناسان و سیاست‌مداران جمع‌آوری می‌شود.

اتا در زمینه‌ای سیاسی

طی سالیان اخیر در حوزه اتا، مناقشات بسیاری بر سر نقش فرضی آن در فرآیند تصمیم‌گیری وجود داشته است. یکی از مکاتب اندیشه، اتا را نوعی عمل پژوهش اجتماعی می‌بیند که هدفش، پیش‌بینی آثار ناشی از تغییر از راه کاربست مهارت‌های رشته‌های مختلف دانشگاهی نظیرِ جامعه‌شناسی، انسان‌شناسی، علوم سیاسی و... است. به عبارت دیگر، تأمین اطلاعات مورد نیاز برای روشن کردن جوانب مختلف تصمیم‌ها. با این حال افراد دیگر، مهم‌ترین وظیفۀ اتا را بسیج مشارکت عمومی در فرآیند تصمیم‌گیری می‌دانند. یعنی نوعی نقش مشارکتی برای آن قائلند. نظرات و واکنش‌های دست‌اندرکاران این حوزۀ مطالعاتی و دیگر افراد درگیر با پروژه، برای رسیدن به فهمی از داده‌های عینی حاصل از پژوهش اجتماعی، حیاتی‌اند. چنین نظرات و واکنش‌هایی، نه به عنوان نوعی رویۀ روابط عمومی، بلکه برای تضمین مشارکت هماهنگ عموم در فرآیند ارزیابی جمع‌‌آوری می‌شوند که به معنی نوعی جریان دوسویۀ اطلاعات و تعامل میان عموم و سازمان توسعهدهنده یا دولتی است. مشارکت عمومی همچنین به همۀ بازیگران عرصۀ تصمیم‌گیری کمک می‌کند تا به عوامل متعدد موجود در مسئله ارزیابی، اولویت و جهت مثبت یا منفی ببخشند و نسبت به همۀ آنها حساسیت به خرج دهند. از همه مهم‌تر، مشارکت عمومی به بحث‌های داغ عمومی دامن می‌زند و این امر به تصمیمهای سیاسی سالم منجر می‌شود.

مسائل دیگر در ارزیابی تأثیرات

برخی می‌گویند که مشکل اصلی اتا و اتز فقط این است که این فنون جلوی توسعۀ بیشتر را می‌گیرند، نسبت به آینده بیش از حد بدبین‌ هستند و عموماً پیشرفت را کُند می‌کنند. درست است که اطلاعات حاصل از این ارزیابی‌ها، همۀ مواضع را راضی نمی‌کنند، ولی به سختی بتوان آنها را از حیث مفهوم، بازدارنده و مانع پیشرفت و توسعه دانست. درباره بدبینی و پیشرفت باید در نظر داشت که بدبینی یک نفر، شکاکیت سالم نفر دیگر است و به طور کلی تعیین سرعت بهینۀ پیشرفت به تعریف شخص از پیشرفت بستگی دارد.

مسئله دیگر، نحوۀ تلفیق و برقراری تعادل میان انواع تأثیرات است: محیطزیست اجتماعی، اقتصادی و طبیعی. تا به امروز به مسئلۀ تلفیق داده‌های اقتصادی، اجتماعی و محیط‌زیستی در ادبیات ارزیابی، توجه کمی مبذول شده است، اما وقتی تصمیم‌گیرندگان دریابند که تحلیل جنبه‌های بیشتر یک طرح توسعه به معنای گزارش‌ها و داده‌های بیشتر است، احتمالاً به خوبی مسئله را لمس خواهند کرد.

سرانجام یکی از مسائل مشترک میان ارزیابی تأثیرات اجتماعی و علوم اجتماعی این است که روش‌شناسی پیش‌بینی و الگوسازی اجتماعی در بسیاری از موارد ضعیف است. در ارزیابی عملی تأثیرات اجتماعی، این مسئله به معنی فقدان یک نظم روش‌شناختی معیّن و وجود نوعی رویکرد پروژه به پروژۀ خلق‌الساعه است که البته این مزیت ظاهری را دارد که هر ارزیابی (در حالت ایده‌آل) به تناسب نیازهای تصمیم‌گیری سیاست‌گذاران در رابطه با یک پروژۀ معیّن صورت می‌گیرد. با این حال این حُسن ممکن است تحت‌الشعاع چهار عیب احتمالی قرار گیرد:

1. فقدان روش‌شناسی منظم ممکن است داوری‌های ارزشی تلویحی را که بههیچوجه بازتاب اجماع سیاسی طرف‌های درگیر نیستند، از نظر پنهان کند.

2. فقدان نظم روش‌شناختی، تلاش برای بهبود وضعیت ارزیابی تأثیرات از راه کاربرد منظم روش‌های تجربی در حوزه‌های دشواری چون پیش‌بینی تأثیرات یا جداسازی متغیرهای جمعیت‌شناختی برون‌زا را دشوار می‌کند.

3. فقدان روش‌شناسی منظم، مقایسۀ پروژه‌ها یا ارزیابی‌های تأثیرات اجتماعی مختلف را دشوار می‌کند.

4. به این ترتیب تلفیق رویکردهای بالقوه مهم از رشته‌های مختلف با رویکرد ارزیابی تأثیرات اجتماعی، دشوار می‌شود.

دلیل اصلی این وضعیت این است که بیشتر مطالعات ارزیابی بیش از آنکه لازم باشد به توسعۀ روش‌شناختی بپردازد، باید به نیازهای فوری سیاست‌گذاران پاسخ گوید. این واقعیت به این معناست که ارزیابی‌های تأثیرات اجتماعی پروژه‌محور به مکمل ارزشمند پژوهش دانشگاهی بلند‌مدت نیاز دارد.

سیاست گذاری، برنامه‌ریزی و ارزیابی تأثیرات

ارزیابی تأثیرات اجتماعی فقط یک کار فنی نیست، بلکه نوعی تحلیل سیاست‌گذاری و فعالیت برنامه‌ریزی مربوط به فرآیندها و تصمیمهای سیاسی است. اتخاذ چنین چشم‌اندازی، گامی مهم و ضروری در تکامل حوزۀ ارزیابی تأثیرات اجتماعی است.

ارزیابی تأثیرات محیط‌زیستی و ارزیابی تأثیرات اجتماعی بر دو فرض ساده استوارند:

1. آینده را می‌توان با پایایی کافی حدس زد و به این خاطر در نظر گرفتن تغییرات بالقوه‌ای که ممکن است در اثر اجرای برنامه‌ها، پروژه‌ها یا فن‌آوری جدید حاصل شوند، مفید است.

2. سیاست‌گذاران این نوع ارزیابی را درک خواهند کرد و از راه اصلاح تصمیمهای خود به آن پاسخ خواهند داد.

اتا در یک زمینۀ سیاست‌گذارانه

به یاد داشتن این نکته که تصمیم‌گیری شامل سه عنصر مهم و به هم پیوسته است، بسیار مفید خواهد بود. این عناصر، موارد زیر را در برمی‌گیرد:

1. عنصر تضاد ارزشی شامل عرضۀ ارزش‌های مربوط به مجموعۀ ناهمگون و چندگانه‌ای از اهداف و مقاصد است. این عنصر نتیجۀ انسانی طبیعی تنوع قضاوت‌های ارزشی در جامعه در زمینۀ وسایل رسیدن به یک زندگی بهتر است. ابزار حلوفصل تضادهای ارزشی شامل کنترل اطلاعات، مذاکره، چانه‌زنی، بحث و سازگاری متقابل است. آنجا که اتا به عنوان یک فعالیت برنامه‌ریزی به طریقی درگیر تضاد ارزشی می‌شود، نقشی آشکارا سیاسی می‌یابد.

2. عنصر دیوانسالارانه یا اداری که مشتمل است بر فعالیت‌های روزمره‌ای که برای ساده‌سازی محیط تصمیمگیری و دوری از تضاد انجام می‌شود.

3. عنصر تحلیلی یا عقلانی. در تفکر اقتصادی، عقلانی بودن به معنای انتخاب از بین گروهی از کنش‌های بدیل است، به طوری که کنش یا کنش‌های انتخابی، به ازای یک ورودی معین، حداکثر خروجی را موجب شوند یا به ازای یک خروجی معین، حداقل ورودی را طلب کنند. یک ارزیابی تأثیرات اجتماعی خوب همچون یک تحلیل سیاست‌گذاری خوب در کل، این ماهیت سه‌وجهی و تعاملی فرآیند سیاست‌گذاری را کاملاً در نظر می‌گیرد.

کمّی‌سازی اطلاعات اجتماعی

یکی از مسائل درونی اکثر انواع تحلیل سیاست‌گذاری، نیاز به برقراری ارتباط میان اطلاعات کمّی و اطلاعاتی است که قابلیت تبدیل به این نوع را ندارند. در پژوهش‌های شاخص اجتماعی، همین مسئله به تمایز میان شاخص‌های عینی و ذهنی دامن می‌زند. خود ارزیابی تأثیرات اجتماعی تاحدی از این امر سرچشمه گرفت که دیگر فنون نمی‌توانستند به اندازه کافی عوامل ناملموس اجتماعی را در تحلیل خود بگنجانند. علاوه بر این میان مسائل حاصل از داده‌های جمع‌آوریشده و خطرات ناشی از حجم اضافی اطلاعات، تنشی دائمی وجود دارد. شکی نیست که اطلاعات را می‌توان از راه کمّی‌سازی متمرکز و فشرده کرد و تصمیم‌گیران و سیاست‌گذاران اغلب هرجا که ممکن باشد، داده‌های کمّی را ترجیح می‌دهند. هرچند هیچ مبنای منطقی وجود ندارد که به داده‌های کمّی «سخت» این امکان داده شود تا داده‌های کیفی «نرم» را از میدان به ‌در کنند، این «کمّی‌گرایی» همچنان اتفاق می‌افتد. علت سادۀ این اتفاق‌ها این است که سنجش کمّیت‌ها و تغییرات آن‌ها در مقایسه با سنجش کیفیت‌ها ساده‌تر است.

درباره عواملی هم که پذیرای کمّی شدن هستند، مشکلات گوناگونی وجود دارد. نخست اینکه بسیاری از شاخص‌های تغییرات بر روابط علت و معلولی ضعیفی استوارند که بازتاب فقدان کلی توسعۀ نظری مربوط به سیاست‌گذاری اجتماعی و محیط‌زیستی است. مشکل دوم این است که انبوهش(1) داده‌ها مستلزم آن است که شاخص‌های مختلف، نُرمالیزه (عادی‌سازی) شوند یا همگی به یک مخرج مشترک نسبت داده شوند تا بتوان آنها را با یکدیگر مقایسه و مقابله کرد. سرانجام اگر اطلاعات کمّی، متراکم‌سازی نشوند و به همان شکل پراکنده باقی بمانند -برای مثال سر و صدا در یک گزارش محیط‌زیستی- در آن صورت ارزیابی معنای یک تغییر معین در شاخصی که برای افراد درگیر در مسئله در نظر گرفته شده، دشوار خواهد بود. یکی از پاسخ‌های اصلی به مسئله کلی کمّی‌سازی و ارزیابی معنای تغییر اجتماعی عبارت بوده از کوشش برای ترکیب درجات اولویت ذهنی با فنون عقلانی با استفاده از شکلی از تحلیل بی‌تفاوتی². راه دوم مواجهه با تأثیرات کمّی، استفاده از تحلیل حساسیت³ است تا به این ترتیب حدّ بالا و پایین یا بهترین و بدترین مشخص شود، برآورد تأثیرات انجام گیرد و آنگاه تأثیر برخی سناریو‌های بالقوه بر گزینه‌های سیاست‌گذاری نشان داده شود.

روش‌شناسی‌ها و رویکردهای عمومی به ارزیابی تأثیرات اجتماعی

با توجه به ماهیت نامتعیّن زندگی اجتماعی- سیاسی، ساده‌انگارانه خواهد بود اگر فرض بر آن باشد که کوشش‌های صورتپذیرفته در حوزه ارزیابی تأثیرات اجتماعی بتوانند به پیش‌بینی اجتماعی به صورت صد درصد علمی دست یابند.

روش‌شناسی اتا باید برای روشن ساختن گزینه‌های سیاسی و کمک به انتخاب آنها طراحی شود، نه پیش‌بینی آینده. روش‌شناسی اتا باید رویکردی نظام‌مند و منظم را نسبت به بررسی مسائل توسعه ایجاد کند. این امر به دلیل بحث‌برانگیز بودن مسائل سیاست‌گذاری، میزان زیاد داده‌های درگیر و نیاز به ساده‌سازی واقعیت پیچیده برای تصمیم‌گیرندگان پر‌مشغله، اهمیت دارد. روش‌شناسی اتا همچنین به تعریف مسئله -یا ایجاد یک فضای تصمیم‌گیری- که اولین و تقریباً مهم‌‌ترین گام در تحلیل تأثیرات به شمار می‌رود و نیز به برآوردن نیازهای اطلاعاتی همۀ طرف‌های درگیر در سیاست‌گذاری کمک می‌کند.

روش‌شناسی اتا ممکن است به شکل عمومی طراحی شود؛ یعنی به صورتی که درباره موقعیت‌های مختلف قابل کاربرد باشد یا ممکن است به طور خاص برای یک موقعیت خاص طراحی شود. هر کدام از دو حالت بالا که مطرح باشد، عوامل ذیل باید در نظر گرفته شوند: مقتضیات داده‌ای، امکانات مربوط به منابع، کمّی‌سازی و کیفی‌سازی، انبوهش‌زدایی(2) داده‌ها، احتمال وقوع تأثیر، اهمیت تأثیرات، تحلیل حساسیت، سنجه‌های استحکام، ساختار سلسله‌مراتبی، مفروضات ارزشی، سنجه‌های تعدیل، انتقال‌پذیری، مباحثات عمومی، فهم علّی و اعتبار.

از منظری روش‌شناختی، اگر یک مانع اصلی بر سر راه پیشرفت اتا وجود داشته باشد، آن فقدان توجه به «آزمون معطوف به گذشته» در خود ارزیابی‌هاست. چنین آزمون‌هایی به بررسی اعتبار، ساختار و صحت الگوهای پیش‌بینیکنندۀ اتا در مقایسه با رویدادهای واقعی کمک می‌کند. دلیل این بی‌توجهی، بی‌گمان تا اندازه‌ای نهادی است، به طوری که بسیاری از پژوهشگران اتا بیش از آنکه بهخودیخود الگوساز باشند، برنامه‌ریز هستند و مراجعان ایشان معمولاً عبارتند از کسبوکارها و دولت‌ها با نیاز فوری به اطلاعات حاصل از ارزیابی تأثیرات اجتماعی.

ارزیابی تأثیرات شهری و اجتماع محلی و گروه‌های اقلیت

یکی از اشکال مهم ارزیابی تأثیرات، بر شهرها یا اجتماعات یا محله‌ها یا گاهی اقلیت‌هایی چون مهاجران یا افراد بومی (مثلاً سرخپوستان آمریکای شمالی) تمرکز می‌کند. این ارزیابی‌های تأثیرات در سطح شهری ممکن است اقتضا کند که برنامه‌های رایانه‌ای کمّی‌ساز چندگانه به کار گرفته شوند. این ارزیابی‌ها در سطوح محلی‌تر معمولاً شکل مطالعات موردی کمّی و کیفی، بررسی تغییرات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی را به خود می‌گیرند.

مفهوم ارزیابی تأثیرات شهری، همچون ارزیابی تأثیرات اجتماعی در کل، مشتق از مباحثات سیاسی گسترده‌تری است. این مسئلۀ گسترده‌تر در ارزیابی تأثیرات اجتماعی عبارت است از الزام به نگهداشت کیفیت زندگی در مواقع تغییر و استرس اجتماعی و در ارزیابی تأثیرات شهری عبارت است از سرنوشت شهرهای صنعتی قدیمی‌تر.

ارزیابی تأثیرات انباشتی

تنها با مروری اجمالی بر افق ارزیابی تأثیرات اجتماعی می‌توان دریافت که گاهی ارزیابی‌های تأثیرات پروژه‌محور برای ارائۀ تصویری کامل و صحیح از یک منطقه که در آن چندین پروژه و زیرساخت‌های مرتبط با آنها در حال گسترش‌اند، کافی نیستند. برای مثال در شمال کانادا، حفاری در دریا برای استخراج نفت و گاز با احداث ترمینال‌ها، جاده‌ها، کشتی‌سازی‌ها، فرودگاه‌ها، بزرگراه‌ها، خطوط لوله و اجتماعات بسیار گسترده همراه بوده است. هیچ ارزیابی تأثیرات اجتماعی پروژه‌محوری نمی‌تواند ماهیت تغییرات شدید اجتماعی- اقتصادی و فرهنگی را که در همچون جایی اتفاق می‌افتد، به شکلی دقیق تعیین کند.

چشم‌انداز انباشتی در اتا، تأثیرات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی چند پروژۀ صنعتی‌ساز (یا صنعتی‌زدا) را در یک منطقه با توجه به آثار متقابلشان بر یکدیگر طی زمان مورد ملاحظه قرار می‌دهد. مجموع این آثار احتمالاً بیش از جمع اثر تک‌تک این پروژه‌‌ها خواهد بود. یعنی تأثیرات وقتی با یکدیگر همراه می‌شوند، ممکن است نوعی اثر اضافی داشته باشند. بسیاری از تأثیرات کوچک محلی وقتی با یکدیگر همراه می‌شوند، ممکن است اثری عظیم داشته باشند.

رویکرد ارزیابی انباشتی نه به آسانی تن به مفهوم‌سازی می‌دهد و نه به آسانی قابل اجراست. ارزیابی انباشتی تغییر، حداقل با پنج حوزۀ گستردۀ مسائل مرتبط است. این حوزه‌ها عبارتند از:

1. مقیاس جغرافیایی ارزیابی سنتی‌تر تأثیرات

2. زمان‌بندی فرآیند ارزیابی

3. مشکل سنجش تأثیرات ناملموس

4. سازمان‌دهی ساختاری برنامۀ ارزیابی تأثیرات

5. نیاز به اثبات اهمیت این نوع پژوهش

در حقیقت ارزیابی تأثیرات انباشتی به معنی دانستن پاسخ این پرسش است که شاکلۀ اصلی یک فرآیند برنامه‌ریزی استراتژیک، منطقه‌ای یا مادر‌شهری، چه باید باشد.

پایش تأثیرات

هیچ تعریف ساده و حاضر و آماده‌ای از پایش⁴ وجود ندارد. تعریف خود واژۀ «پایش» از منبعی به منبع دیگر فرق می‌کند. فرهنگ لغت آکسفورد، پایش را «حفظ نظم» تعریف می‌کند؛ در حالی که تعریف فرهنگ لغت وبستر از آن چنین است: «مشاهده یا رصد کردن».

یکی از تعاریف مفید از پایش که می‌توان کار را با آن شروع نمود، عبارت‌ است از: «فرآیند گردآوری منظم داده‌های مشتمل بر شاخص‌های کلیدی تأثیرات اجتماعی، محیط‌زیستی و اقتصادی». بیگمان مفهوم پایش، حاصل منطقی حرکت به سمت مطالعات ارزیابی تأثیرات اجتماعی و محیط‌زیستی است و همواره آن را نوعی ارزیابی مداوم دانسته‌اند. با این حال میان ارزیابی تأثیرات و پایش، تفاوتی وجود دارد: اولی بر اساس تجربههای بهدست‌آمده از موقعیت‌های مشابه و استفاده از داده‌‌ها به پیش‌بینی تأثیرات در آینده می‌پردازد، در حالی که دومی، رویداد‌های عملی را -که به همان شکلی که اتفاق افتاده‌اند سنجیده و تحلیل شده‌اند- مشاهده یا گزارش می‌کند.

پایش، گردآوری منظم و سازمان‌دهی اطلاعاتی است که قرار است در بهبود فرآیند تصمیم‌گیری به کار رود؛ حالا یا به طور غیر‌ مستقیم از راه اطلاع‌رسانی به عموم یا به طور مستقیم به عنوان نوعی ابزار بازخوردی طراحیشده برای مدیریت پروژه، ارزیابی برنامه یا توسعه سیاست‌گذاری. پایش به سازمان کمک می‌کند تا سیاست‌ها و تصمیمهای خود را در قبال فرصت‌های جدید و تغییرات پیش‌بینینشده در محیط تصمیم‌گیری، حساس و پذیرا نگه دارد. بنابراین پایش را می‌توان به عنوان شاکلۀ مهم برنامه‌ریزی ادواری، طرح برنامه، اجرا، فرآیند ارزیابی و برنامه‌‌ريزي مجدد نگريست که مي‌تواند سه کارکرد سازماني داشته باشد:

1. پايش، ما را نسبت به جايگاه مسائل بحراني يا در حال تغيير در فضاي سياست‌گذاري روشن مي‌کند؛ يعني مسائلي که احتمالاً در آينده مورد رسيدگي قرار خواهند گرفت.

2. پايش مي‌تواند به ما کمک کند تا از راه بازخوردگيري درباره موفقيت يا شکست نسبي اقدامات پيشين در سياست‌گذاري‌ها و برنامه‌ها، محيط خود را مديريت کنيم.

3. پايش را مي‌توان براي آزمون ميزان پيروي از مقررات و توافقات مربوط به قرارداد‌ها به کار برد.

سخن آخر درباره پايش اينکه بايد پرسيد: چه کسي مخاطب پايش به‌ويژه اشکال گسترده‌تر و استراتژيک‌تر آن است؟ اولين مخاطب را مي‌توان بر مبناي يک معيار نفع عمومي تعيين کرد: عموم جامعه و گروه‌هاي اجتماعي. اين مطلب به‌ويژه درباره پايش تأثيرات انباشتي صادق است که بايد به نحوي طراحي و منتشر شود که همۀ شهروندان يک منطقه بتوانند تغييرات اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي در حال وقوع در آن ناحيه را بهتر درک کنند. مخاطب دوم پايش عبارت است از فرد سياست‌گذاري که بايد مسائل معيني را که مستلزم راهحلي سياست‌گذارانه‌اند، شناسايي کند و اطلاعات حاصل از برنامۀ پايشي را در قالب يک دستور‌العمل براي تصميم‌گيري سياسي به کار برد. سومين مخاطب اطلاعات حاصل از برنامۀ پايشي، برنامه‌ريز دولتي است که مي‌تواند اين اطلاعات را به عنوان توجيه زمينه‌اي جايگاه تغيير در يک منطقه به کار برد يا از آن به عنوان علامت هشدار در يک نظام مديريت پروژه استفاده کند. گروه چهارم مخاطبان اطلاعات حاصل از پايش عبارت است از گروه حاميان يا مجريان پروژه. ايشان به شکل مستقیم درگير و علاقه‌مند به اشکال کمتر استراتژيک نظارت (به‌ويژه پايش مجوزي و توافقات اجتماعي- اقتصادي) هستند.

مسائل کلي در مشارکت عمومي

لورنس ترايب⁵ (1976) در مقاله‌ای دربارۀ ارزیابی تأثیرات با عنوان «راه‌هایی برای فکر نکردن به درختان پلاستیکی»، این دیدگاه را اتخاذ می‌کند که فرآیند تصمیم‌گیری عمومی لااقل به اندازۀ خود نتایج اهمیت دارد. داده‌های اجتماعی عینی تنها وقتی واجد معنا می‌شوند که درباره آنها قضاوت‌های ارزشی به کار گرفته شود. به این ترتیب اولویت‌های عموم یا بخشی از آن به یکی از شاکله‌های ارزیابی تأثیرات اجتماعی بدل می‌شود.

فعالیت‌های معطوف به مشارکت عمومی بر سه نوع‌اند: نخست، عمومی‌سازی و آموزش یا به عبارت دیگر انتشار اطلاعات برای عموم. دوم، تأمین و ارتقای فرصت‌ها با هدف تعامل میان عموم و مسئولان سیاست‌گذاری یا برنامه‌‌ریزی و سوم، گردآوری اطلاعات مفید برای ارزیابی تأثیرات اجتماعی. علاوه بر این فعالیت‌های سه‌گانه، پنج بُعد مشارکت عمومی وجود دارد که باید آنها را در نظر گرفت: دامنه، مقیاس، اندازه، تعدد وقوع و میزان مستقیم بودن مشارکت.

اطلاعات گردآوریشده در نتیجۀ اعمال مشارکت عمومی را می‌توان لااقل به دو روش به کار برد. نخست اینکه برخی پژوهشگران استدلال می‌کنند که چنین اطلاعات ذهنی را که گاهی در واقع نظر کارشناس هستند، می‌توان برای ساخت یک طرح ضریب‌دهی ارزشی صریح که به نوبۀ خود می‌تواند درباره داده‌های عینی به کار رود، به طور مستقیم به کار برد. شیوۀ دوم عبارت است از استفاده از این اطلاعات به عنوان مکمّلی برای داده‌های عینی و فراهم آوردن این امکان برای تصمیم‌گیرنده و سیاست‌گذار که این دو نوع اطلاعات را با هم ترکیب کند.

سرانجام نقدی که اغلب به خود رویه‌های مشارکت وارد می‌شود این است که این رویه‌ها از پایه و اساس نخبه‌گرایانه‌اند؛ به این معنا که تنها بخش کوچک و ذی‌نفع جمعیت، خواهان مشارکت هستند. برای مثال در مسائل محیط‌زیستی، استدلالی که اغلب آورده می‌شود این است که سیاست‌هایی که وضع می‌شوند (برای مثال کاهش آلودگی صوتی و هوا، تسهیلات رفاهی و زیباسازی) به شکل بنیادی تنها به طبقه متوسط مربوط می‌شود. این مسئله نخبه‌گرایی، اهمیت این نکته را تقویت می‌کند که مدیران و تحلیلگران ارزیابی تأثیرات اجتماعی که می‌خواهند ارزش مشارکت را محقق کنند، باید به شکلی فعال سه فعالیت مشارکت عمومی را ارتقا دهند و این ارتقا شامل فراهم آوردن دسترسی معقول به اطلاعات در زمانی مفید در فرآیند برنامه‌ریزی است.

بررسی اولویت‌ها در فرآیند ارزیابی تأثیرات اجتماعی

در بحث مقدماتی دربارۀ ارزیابی تأثیرات اجتماعی، به نقش قضاوت‌های ارزشی در فرآیند اتا اشاره شد. وقتی قضاوت‌های ارزشی رسمیت یافته باشند یا کمّی‌سازی شده باشند، گاهی می‌توان از آنها برای بیان سهم متفاوت یک عامل، آنطور که ادراک می‌شود، در مقایسه با سایر عوامل و کلّ فرآیند ارزیابی استفاده کرد. نقش بسیار مهم قضاوت‌های ارزشی در اتا روز‌به‌روز بیشتر شناخته می‌شود. یکی از شیوه‌های تقسیم‌بندی و فهم قضاوت‌های ارزشی آن است که این پیشنهاد پذیرفته شود که آنها دو گونه هستند. شکل اول که کمتر از آن سخن می‌رود، قضاوت‌های ارزشی درونی ارزیابی تأثیرات اجتماعی است. به عبارت دیگر، ارزش‌های خودارزیاب (یا کارفرمایش) ممکن است اغلب به طور تلویحی و پنهان، ماهیت اتا را ساخت بخشد. این اتفاق اغلب زیر نقاب بی‌طرفی رخ می‌دهد. علاوه بر این ارزش‌های درونی ارزیابی تأثیرات اجتماعی، گاهی یک مجموعه «ضرایب ارزشی⁶» نیز پیشنهاد می‌شوند تا به عنوان بخشی از تحلیل ایجاد شوند و مورد استفاده قرار گیرند. ایجاد این ضرایب در واقع تلاشی است برای توضیح سهم متفاوت تأثیرات مختلف در کل ارزیابی.

ضرایب ارزشی به دو شکل ساخته می‌شوند: برآورد مبتنی بر اولویت‌های شهروندان و برآورد مبتنی بر نظر حرفه‌ای. ضریب‌دهی ارزشی بر مبنای اولویت شهروندان خود به دو شیوه انجام می‌شود: نخست با تحقیقی شبیه به آنچه اقتصاد‌دانان «اولویت آشکار⁷» می‌نامند و دوم و مهم‌تر از مورد نخست، با گسترش مشارکت شهروندان در فرآیند ارزیابی. ارزیابی تأثیرات اجتماعی اغلب از نظرات رهبران اجتماع در فرآیند گزارش‌نویسی و ارزیابی استفاده می‌کند. با این حال گاهی شاید ضرورت داشته باشد تا نظرات کارشناسان در حوزه‌های خاص در فرآیند اتا وارد شود. این کار بهویژه ممکن است در ارزیابی فن‌آوری یا آنجا که تحلیل خطرپذیری در اتا مهم است، ضرورت داشته باشد.

یکی از شناخته‌شده‌ترین روش‌های گمانه‌زنی درباره احتمالات آینده، سناریونویسی است که اینگونه تعریف شده است: «فنی که می‌کوشد توالی منطقی رویدادها را به دست دهد تا نشان داده شود که یک وضعیت خاص در آینده با شروع از موقعیت کنونی (یا هر موقعیت معیّن دیگری) چگونه مرحله به مرحله تکوین می‌یابد». سناریونویسی در بهترین حالت، نوعی بررسی دقیق مسائل بسیار مهم در جامعه است با این امید که ماهیت هر نوع تغییر یا تأثیر مهمی که ممکن است اتفاق بیفتد، روشن شود.

روش معروف و محبوب دیگر عبارت است از روش دلفی که در دهۀ 1960، هِلمر و دلکی در شرکت رَند، آن را ساخته و پرداختهاند. دلفی به بیان هلمر عبارت است از: «روش منظم گردآوری نظرات یک گروه از کارشناسان از راه یک مجموعه پرسشنامه که در آن بازخورد نظرات گروه در هر دور پرسش به دست می‌آید و در عین حال کارشناسان ناشناس باقی می‌مانند». استفاده از روش دلفی وقتی پیشنهاد می‌شود که داده‌های عینی در دسترس نباشند و در عین حال این ضرورت وجود داشته باشد که طرحی از رویدادهای آینده پیش‌بینی شود تا بر پایه آن احتمال ذهنی، وقوع برخی رویدادها را برآورد نمایند و سطوح فعالیت را در آینده به شکلی ذهنی -ولی کمّی- برآورد کرده، در نهایت عوامل جدیدی را که ممکن است وضعیت توسعۀ فن‌آوری یا اجتماعی را تحت تأثیر قرار دهند، شناسایی کنند.

انتقال نتایج ارزیابی تأثیرات اجتماعی

همۀ مسائل تحلیلی و روش‌شناختی در ارزیابی تأثیرات اجتماعی در برابر یک مسئله که در ادبیات اتا بسیار کم به آن پرداخته شده و در حوزه‌های دیگر نیز بهندرت مورد توجه قرار گرفته است، کوچک به نظر می‌رسد. این مسئله، مسئلۀ انتقال و اطلاع‌رسانی نتایج تحلیل اجتماعی و محیط‌زیستی به شکلی قابل فهم و مفید به تصمیم‌گیرندگان، دیوان‌سالاران و گروه‌های ذی‌نفع است. بسیار اتفاق می‌افتد که پژوهشی برخوردار از استانداردهای بالای روش‌شناختی رد شود، نادیده گرفته شود یا بد فهمیده شود؛ زیرا زبان آن بیش از حد تخصصی، غیر ‌قابل فهم یا بسیار طولانی و هم در رویکرد و هم در ارائه، بسیار محتاط است.

فقط در همین اواخر سازمان‌های سفارش‌دهنده یا تولید‌کنندۀ اتا و اتز شروع به درک این نکته کرده‌اند که استفاده‌کنندگان بالقوۀ گزارش این ارزیابی‌ها ممکن است دانش پیش‌نیاز، اعتماد به نفس یا درک لازم برای استفادۀ مناسب از آن را نداشته باشند. این مشکل ارتباط برقرار کردن، انتقال اطلاعات یا استفاده از دانش، تنها در همین اواخر، کانون توجه تحقیقات قوی و منظم قرار گرفته است.

مطالعات موردی

تا به امروز اتا همواره رویکردی پروژه‌به‌پروژه و ویژه‌گرا داشته، با این مزیت آشکار که هر ارزیابی در حالت ایده‌آل به تناسب قامت نیازهای یک پروژۀ خاص دوخته می‌شود. با این حال برخی توصیه‌های عمومی برای تحلیل سیاست‌گذاری، در گزارش‌های ارزیابی تأثیرات اجتماعی نیز کاربرد دارند. برای مثال یک اتای خوب ممکن است شامل داده‌های عینی پایه باشند که در قالب یک چارچوب منظم (برای مثال چارچوب ماتریس دستیابی به اهداف) و با توجه به مسائل مهم، گرد آمده و مرتب شده‌اند. این داده‌ها در اصل باید تراکم‌زدایی شوند، ولی نه تا اندازه‌ای که آنقدر پیچیده شوند که به کار نیایند.

ارزیابی تأثیرات اجتماعی را می‌توان به شیوه‌ای انجام داد و ارائه کرد که مباحثات عمومی را غنی‌تر سازد. البته این کار اغلب به زیان هرگونه راهحل قطعی تمام می‌شود. برای پیشبرد بهتر مباحث یادشده، نتایج تحلیل را بهتر است با اصطلاحاتی روشن و به شکلی قابل فهم برای همۀ طرف‌های درگیر و با ساختاری سلسله‌مراتبی از اطلاعات که از خلاصه‌ای کلّی شروع می‌شود و به داده‌های جزئی و روش‌شناسی می‌رسد و با محدود کردن اصطلاحات تخصصی به بخش ضمائم مفصل ارائه کرد. وقتی گزارش اتا ارائه می‌شود، عموم، تصمیم‌گیرندگان و مشاوران آنها می‌توانند آن را در پرتو پرسش‌های زیر بررسی کنند:

1. این بررسی به طور دقیق سعی دارد به چه پرسش‌هایی پاسخ دهد؟ چه پرسش‌هایی را پاسخ داده است؟

2. اهداف پروژه یا پیشنهاد پروژه کدامند؟ این اهداف با چه ملاک‌هایی ارائه می‌شود؟

3. فرضیههای مندرج در بررسی کدامند؟ آیا این فرضیهها آشکارند و صراحت دارند؟

4. چه گزینه‌هایی لحاظ شده‌اند؟ چه گزینه‌های دیگری می‌توانست لحاظ شود؟ آیا لحاظ کردن گزینه‌های دیگر، نتایج را تغییر می‌داد؟ آیا این گزینه‌ها بر مبنای دلایل خوبی رد شده یا در نظر گرفته نشده‌اند؟

5. آیا داده‌ها متراکم‌سازی شده‌اند؟ تا چه اندازه؟ آیا روشن است که با این سطح از متراکم‌سازی، چه چیزهایی ابهام پیدا کرده‌اند؟

6. آیا کسانی هستند که به احتمال، تحت تأثیرات پروژه قرار بگیرند، ولی در این تحلیل در نظر گرفته نشده‌ باشند؟ اگر چنین است، چرا در نظر گرفته نشده‌اند؟

7. آیا آشکار است که ارزش‌های ذاتی و محدودیت‌های فنون کمّی مورد استفاده در این گزارش اتا کدامند؟

8. آنجا که نااطمینانی یا حاشیۀ خطای مشخص وجود دارد، آیا به روشنی بیان شده که نتایج یا پیشنهادها تا چه حد نسبت به این نااطمینانی یا خطا حساس هستند؟

9. آیا روی‌همرفته نتایج با توجه به چیستی پروژۀ پیشنهادی به قدر کافی مطلوب هستند؟ یعنی آیا این نتایج مسائل پیچیده را روشن می‌کنند؟

درباره تلفیق و مطالعات میان‌رشته‌ای

در هر پروژۀ بزرگی و با هر مسئلۀ سیاست‌گذاری پیچیده‌ای، نیاز به تلفیق مجموعۀ متنوعی از اطلاعات وجود دارد: اطلاعات محیط‌زیستی، اجتماعی، اقتصادی، مهندسی و سایر انواع اطلاعات. این تلفیق نه‌تنها مستلزم فهم عوامل مهم اجتماعی، محیط‌زیستی، اقتصادی و فیزیکی است، بلکه ایجاب می‌کند که اهمیت و ارزش نسبی هر عامل در انتخاب یک بدیل بهتر تعیین شود. در نهایت البته باز مسئلۀ انتخاب و تصمیم‌ درباره چگونگی تلفیق و انتخاب در میان است و برخی افراد استدلال می‌کنند که بهترین کار این است که انجام چنین تلفیقی را به سیاست‌مداران واگذار نمایند. از سوی دیگر، «اضافه‌بار اطلاعاتی⁸» خود می‌تواند برای تصمیم‌گیرنده، مشکلی جدی ایجاد کند. یکی از مهم‌ترین و دشوارترین وظایف پژوهشگران عبارت است از کاهش اضافه‌بار اطلاعاتی از راه افزایش تلفیق روش‌شناختی میان‌رشته‌ای و درون‌رشته‌ای.

منظور از «چشم‌انداز بین‌رشته‌ای⁹» در این کتاب عبارت است از نوعی دیدگاه از اساس یکپارچه‌شده نسبت به پژوهش یا عمل که از انواع رشته‌ها نشأت بگیرد. منظور از «رویکرد چندرشته‌ای¹⁰» عبارت است از پژوهش‌های منفردی که بر اساس حوزۀ تخصصی خاص خود در زمینۀ مسئلۀ مشترکی کار می‌کنند، ولی میان پژوهشگران دست‌اندر‌کار آنها، قدری رابطۀ متقابل وجود دارد. این موقعیت اغلب در تهیۀ گزارش ارزیابی پروژه پیش می‌آید. در سوی دیگر، «رویکرد میان‌رشته‌ای¹¹» قرار دارد که منظور از آن در این کتاب عبارت است از یک دیدگاه مشترک که زیربنای تحلیل‌های متنوع تشکیل‌دهندۀ یک ارزیابی باشد؛ یعنی یک چارچوب مشترک که بخش‌های مختلف یک ارزیابی را به شکلی منظم به هم پیوند می‌دهد. روسینی و پورتر (1979)، سه سطح تلفیق را شناسایی کردهاند:

1. تلفیق نوع یک، وقتی اتفاق می‌افتد که تحلیل‌های درون‌رشته‌ای مختلف به شکلی عقلانی سازمان یابند و به نحوی مناسب به معرفی تلاش‌های قبلی پرداخته، یافته‌های متناسب را ضمیمه کرده باشند.

2. تلفیق نوع دو، هنگامی واقع می‌شود که هر تحلیل درون‌رشته‌ای بهمثابه یک ورودی اصلی در هر تحلیل درون‌رشته‌ای دیگر به کار رود.

3. تلفیق نوع سه، یک چارچوب نظری جامع را نیز شامل می‌شود که بهمنظور تلفیق شاکله‌های مختلف به کار می‌رود.

تلفیق یک مشکل عمده دارد و آن عبارت است از اینکه تلفیق مستلزم چشم‌اندازی کل‌گرایانه نسبت به مسائل سیاست‌گذاری است. از سوی دیگر، ساختارهای نهادی در نقطه مقابل چنین رویکردی قرار دارند. سیاست‌گذار معمولاً در مواجهه با مسائل سیاست‌گذاری، نوعی رویکرد «کند و آشفته» را به کار می‌برد و اغلب نیم‌نگاهی هم به انتخابات آتی دارد. دیوان‌سالاری به واحدهای کوچک رقیب خُرد شده که هر کدام حیطۀ اختیار خود را دارد. در دانشگاه‌ها، پژوهش‌های تک‌رشته‌ا

اشتراک گذاری

آدرس مقاله

خلاصۀ کتاب: «راهنمایی بر ادبیات ارزیابی و پایش تأثیرات اجتماعی»